Filmy relacja rodzinna, lata 70.

Film o stosunkach między matką, a córką. Osamotniona po zamążpójściu córki, starzejąca się i egoistyczna kobieta nawiązuje romans z byłym astronautą, obecnie oddający się urokom życia. Tymczasem jej córka, zajęta bez reszty prowadzeniem domu, zostaje porzucona przez męża, a potem pada ofiarą nieuleczalnej choroby. U łoża śmierci następuje pojednanie dwóch bliskich sobie kobiet.

To jeden z tych filmów, co to są "o życiu". Opowiada losy trójki bohaterów, którzy próbują razem ułożyć sobie życie. Dwóch mężczyzn i kobieta. Wątek gejowski. Rozterki psychiczne, przełomowe wybory życiowe. Film ciągnie się od wczesnych lat dziecięcych bohaterów do pełnej dorosłości. Spokojna opowieść o niespokojnych duszach.

Historia żydowskiej rodziny mieszkającej w Belgii w latach 70. Rodzice przeżyli koszmar wojny, córka lekceważy ich doświadczenia. Rodzi się pokoleniowy konflikt.

W 1930 roku w Paryżu Léon Galipeau (Michel Galabru), lekarz ogólny o wątpliwych kompetencjach, bada Louisa Martineta (Michel Serrault), 59-letniego kawalera. Przekonany, że jego wycieńczony pacjent ma najwyżej dwa lata życia, Galipeau przekonał swojego brata Émile'a (Jean-Pierre Darras), by nabył wiejski dom należący do Martineta w małej wówczas wiosce rybackiej: Saint-Tropez. Obaj bracia, pewni swoich interesów, zgadzają się nawet na indeksowanie dożywotniej renty według wartości, jak sądzą, bez przyszłości: w aluminium. Z biegiem lat Martinet nie tylko ma oko, ale także odzyskuje wigor i entuzjazm pod prowansalskim słońcem. Była to era boomu lotniczego: ceny aluminium rosły, renty dożywotnia rosły w nieskończoność, a rodzina Galipeau zniecierpliwiła się. Zmęczona czekaniem, aż Martinet umrze, snuje plany pozbycia się kłopotliwego rencisty. Niestety, z pomocą wydarzeń (II wojna światowa, Exodus, okupacja niemiecka, potem czystki) próby Galipeausów w celu wyeliminowania Louisa niezmiennie zwracają się przeciwko nim. Jeden po drugim, Galipeausy umierają pod zawsze szczerym spojrzeniem mężnego emeryta, stulatka.

Chile 1980, pod dyktaturą wojskową. Troje młodych ludzi spotyka się, zaprzyjaźnia i wspólnie broni „Niepodległej Republiki”. To utopijna koncepcja lepszego świata, wymyślona przez Guillermo (Álvaro Rudolphy), jednego z trójki przyjaciół, jako reakcja na dziki kapitalizm narzucony przez dyktaturę. Pozostałe dwie postacie, Fernando (Álvaro Escobar) i Isabel (Maribel Verdú), ostatecznie biorą ślub. Prywatne życie i ideały wszystkich trzech bohaterów zaczynają się zmieniać, a Fernando szczególnie dobrze prosperuje...

W małym miasteczku tuż przy granicy złowrogiego, kapitalistycznego państwa, niemal na końcu świata wydarza się słodko-gorzka historia poczciwca, który miał nadzieję, że muzyka wniesie radość do jego życia. Zamiast tego stała się ona jego przekleństwem. Opowieść o nim i jego przyjaciołach, rówieśnikach, ich pragnieniach i marzeniach o wolności, która była równie niedostępna jak towary na kartki, dzieje się w Czechosłowacji w latach 70-tych i 80-tych. Młody mężczyzna jest sfrustrowany i niezadowolony ze swojego życia. Czuje, że manipuluje nim rodzina jego żony i koledzy w pracy. Wszechobecna nuda przygnębia go, a jego męki egzystencjalne dodatkowo wzbierają się, gdy pewnego dnia słyszy jazz. Żelazna kurtyna sprawia, że jego marzenia o zostaniu muzykiem są niemożliwe do spełnienia. Z każdym dniem nabiera jednak przekonania, że tylko jazz może wydobyć go z marazmu, w którym tkwi po uszy. Pewnego razu dostaje jednak szansę. Prośba jego żony, żeby publicznie pokazał swój muzyczny kunszt, okazuje się brzemienna w skutki. Dostrzega go człowiek, który wie jak puścić maszynę w ruch. Wie, jak pomóc naszemu bohaterowi wykorzystać jego potencjał.

W latach pięćdziesiątych młoda Alice (Alba Rohrwacher) wyjechała ze Szwajcarii do Libanu, słonecznego i żywiołowego kraju. Tam zakochuje się w Josephie (Wajdi Mouawad), psotnym astrofizyku, który marzy o wysłaniu pierwszego Libańczyka w kosmos. Alice szybko odnajduje swoje miejsce w rodzinie tego Libańczyka. Ale po kilku latach dolce vita kończy się, a do ich raju wkrada się wojna domowa...